Ricardo Carvalho Calero
Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.
Ricardo Carvallo Calero (connu aussi sous Ricardo Carvalho Calero, graphie lusiste), - né au Ferrol en Galice (Espagne) le 30 octobre 1910 et mort à Lugo le 25 mars 1990 - est un philologue et écrivain galicien. Il a été membre de la Real Academia Galega [1]. Il a été le premier titulaire de la chaire de linguistique et littérature galiciennes à l'université de Saint-Jacques-de-Compostelle. Il est considéré comme l'intellectuel galicien ayant, entre autres par ses travaux linguistiques , initié le mouvement réintégrationnisme, il est le fondateur de l'association AGAL[réf. nécessaire] .
Sommaire |
[modifier] Biographie
[modifier] Oeuvre
[modifier] Poèsie
- Trinitarias, 1928 (en castillan)
- Vieiros, 1931
- La soledad confusa, 1932
- O silencio axionllado, 1934
- Anxo da terra, 1950
- Poemas pendurados dun cabelo 1952
- Calteiro de Fingoi, 1961
- Pretérito Imperfeito, 1980
- Futuro condicional, 1982
- Cantigas de amigo e outros poemas, 1986
- Reticências, 1990
[modifier] Thêatre
- Catro pezas (quatre pièces : A sombra de Orfeo, Farsa das zocas, A arbre, Auto do prisioneiro)1971
- Teatro Completo, 1982
[modifier] Romans
[modifier] Essais
- História da Literatura Galega Contemporánea, 1963 (reéditions en 1975 et 1976)
- Sete poemas galegos, 1955
- Versos iñorados e ou esquecidos de Eduardo Pondal, 1961
- Gramática elemental del gallego común, 1966
- Brevario antológico de la literatura gallega contemporánea, 1966
- Edition de Cantares gallegos de Rosalía de Castro, 1969
- Libros e autores galegos: dos trovadores a Valle Inclán, 1970
- Sobre lingua e literatura galega, 1971
- Particularidades morfológicas del lenguaje de Rosalía de Castro, 1972
- Poesías de Rosalía de Castro, avec L.Fontoira Surís, 1972
- Estudos rosalianos, 1977
- Problemas da Língua Galega, 1981
- Da Fala e da Escrita, 1983
- Letras Galegas, 1984
- Escritos sobre Castelao, 1989
- Do Galego e da Galiza, 1990 (Posthume)
- Umha voz na Galiza, 1992 (Posthume)