Paphinia cristata

Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.

Wikipédia:Lecture d'une taxobox
Comment lire une taxobox
Paphinia cristata
Paphinia cristata (Lindl.) Lindl. (plante type, 1835)
Paphinia cristata (Lindl.) Lindl. (plante type, 1835)
Classification classique
Règne Plantae
Sous-règne Tracheobionta
Division Magnoliophyta
Sous-règne Tracheobionta
Division Magnoliophyta
Classe Liliopsida
Sous-classe Liliidae
Ordre Orchidales
Famille Orchidaceae
Genre Paphinia
Nom binominal
Paphinia cristata
Lindl., 1843
D'autres documents multimédia
sont disponibles sur Commons
Parcourez la biologie sur Wikipédia :

Paphinia cristata (Lindl.) Lindl., espèce d'orchidée appartenant à la sous-tribu des Stanhopeinae. Elle est la première espèce du genre à arriver en Europe au XIXe siècle. Les premières plantes collectées aux abords d'un lac de boue volcanique (Devil's Woodyard ?) à Trinidad ont fleuri dans la collection de M. J. Knight, de la King’s Road Nursery en Angleterre en juillet 1835. Le specimen a été décrit par le botaniste anglais John Lindley sous le nom de Maxillaria cristata Lindl. (Bot. Reg. 21: t. 1811 (1836)) puis intégrée dans le genre Paphinia dont il est l'espèce type (Bot. Reg. 29: misc. 14 (1843)).

Sommaire

[modifier] Etymologie

cristatus, a, um, adjectif latin "Qui a une crête ou une huppe" en référence aux cils caractéristiques du labelle.

[modifier] Synonymes

  • Maxillaria cristata Lindl. Bot. Reg. 21: t. 1811 (1836).
  • Lycaste cristata (Lindl.) Benth., Benth. & Hook. Gen. Pl., 3, 548 (1883).

[modifier] Diagnose

  • Lindley 1836: Pseudobulbis ovatis sulcatis monophyllis, foliis, oblongo-lanceolatis plicatis, scapo pendulo bifloro, squamis laxiusculis vaginato, floribus explanatis, sepalis petalisque lanceolatis acutis aequalibus, labello multo minore tripartito carnoso: laciniis lateralibus flacatis intermedia rotundata cristato-fimbriata utrinque unidentata, ungue subcristato disco bidentato. Sepala 1 ¾ unciam longa, alba, sanguineo interrupte striata et fasciata. Petala aequalia et conformia, apice sanguinea basi maculata dorso alba. Labellum purpureum, ungue viridi crista dentibusque albis ; crista laciniae intermediae fimbriata pilis submoniliformibus : unguis e cirrhulis 4-6 rectis submoniliformibus constans ; dentes disci compressi divaricati margine crenati posteriore duplo majore. Columba basi viridis, apice lutea, et utrinque sublata, rostello longissimo subulato. Caudicula polliniorum longissima, glandula parva subtriangulari.
  • Lindley 1843: Flores pulcherrimi extus albi, intus purpureo interrupte fasciati ; petalia apice omnini purpureis.

[modifier] Répartition et biotope

Orchidée du bassin amazonien, elle a une large répartition. Elle est fréquente de Trinidad jusqu'au nord de la Bolivie et est particulièrement bien représentée sur le plateau des Guyanes. Plante de la forêt tropicale humide elle croit dans les sous-bois humides et ombragés, poussant sur des arbustes et lianes recouverts de mousses et de lichens. On peut la rencontrer jusqu’à 800 m d’altitude.

[modifier] Culture

Plante réputée difficile en culture. Pourtant à la fin du XIXe siècle Reichenbach prétendait qu'il s'agissait d'une plante particulièrement résistante: "I have observed it is scarcely to be killed. When I have seen the remainder of ruined collections, usually Paphinia cristata and Batemania meleagris were amidst the few last Mohicans" (Gardener's Chronicle, 2 ser. xii 520 (1879)). Il faut sans doute y voir l'influence bénéfique sur cette espèce des températures et de l'hygrométrie particulièrement élevées qui régnaient dans les serres des amateurs de l'époque. Plante des climats équatoriaux, elle nécessite en effet une régularité des température et une bonne humidité ambiante. La culture sur sphaigne, avec un apport d'eau non calcaire et une fertilisation très légère donne de bons résultats.

[modifier] Bibliographie

  • Hawkes, A.D. 1967. Paphinia cristata und Paphinia grandiflora. Die Orchidee 18(1): 26-27.
  • Jenny, R. 1983. Paphinia cristata (orchideenkartei). Die Orchidee 34(3): 291 - 292.
  • Lafontaine, A. 1990. Paphinia cristata Lindl.. Orchidophile 21(91): 86-87
  • Lemaire, C. 1848. Paphinia cristata. Flore des serres et des jardins de l’Europe 4 : tab.335.
  • Mellott, B. 1987. Paphinia cristata. Amer. Orchid Soc. Bull. 56 (5): 519-520.
  • Morren, C.F.A. 1855. Paphinia cristata. Belgique Horticole 5:232.
  • Studnicka, M. 2004. Paphinia cristata (Lind.) Lind. und Paphinia herrerae Dodson- aus dem Botanischen Garten Liberec (Tschechien). Die Orchidee 55(2) : 203-204.
  • Tibbitts, D.E. 1855. Paphinia cristata Lindl. Curtis’s Botanical Magazine 81:tab.4836. (illustration type).
  • Warner, R. & Williams, B.S. 1882. Paphinia cristata Lindl.. Orchid Album 1: tab.34.
Autres langues