Licinius

Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.

Pièce à l'effigie de Licinius
Pièce à l'effigie de Licinius

Licinius (Flavius Galerius Valerius Licinianus Licinius) (v. 250 - 325) fut empereur romain du 11 novembre 308 à septembre 324.

Il est d'origine Dace, né en Mésie supérieure.

Il résida à Nicomédie et régna sur la partie orientale de l'Empire romain. En 313, il publia en commun avec Constantin Ier l'édit de tolérance religieuse, appelé habituellement édit de Milan.

En 324 Constantin, profitant de son age avancé et de rumeurs de corruption, déclare la guerre à Licinius. Celui-ci est battu à la bataille navale d'Andrinople (3 juillet 324). Interné à Thessalonique, il est assassiné peu après.

[modifier] Noms successifs

  • 308, reçoit le titre d'Auguste : Imperator Caesar Caius Valerius Licinianus Licinius Pius Felix Invictus Augustus (ou Dominus Noster Valerius Licinianus Licinius Augustus)
  • 324, titulature à sa mort : Imperator Caesar Caius Valerius Licinianus Licinius Pius Felix Invictus Augustus (ou Dominus Noster Valerius Licinianus Licinius Augustus, Tribuniciae Potestati XVII, Consul VI

[modifier] Voir aussi

commons:Accueil

Wikimedia Commons propose des documents multimédia libres sur Licinius.

  Les empereurs romains  
Seconde Tétrachie

Augustes : Constance Chlore & Galère (305 - 306)
Césars : Maximin Daïa (305 - 313) & Sévère (305 - 307)

Constantin Ier (306 - 337) & Licinius (308 - 324) (Tétrarchie) Constantin II (337 - 340) & Constant Ier (337 - 350) & Constance II (337 - 361)