Agacio Guidacerio

Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.

Agacio Guidacerio, né en 1477 et mort à Paris en 1542, est un hébraïsant originaire de Calabre.

Professeur d'hébreu à Rome sous le pape Léon X, il avait rassemblé une importante collection de manuscrits et de livres relatifs à ses études. En 1527, le sac de Rome, sous Clément VII, lui fut aussi fatal qu'à d'autres savants : il perdit tout, s'enfuit à Avignon, puis vint à Paris. Il entra au Collège royal comme professeur d'hébreu en 1530.

Ses deux principaux ouvrages, parus initialement à Rome, puis révisés et publiés à Paris, sont une grammaire hébraïque en latin et une traduction latine du Cantique des cantiques avec un commentaire philologique où il compare l'original hébreu aux précédentes traductions latines et à la version grecque de l’Ancien Testament.

[modifier] Publications

Rome
  • Grammatica hebraicae linguae (1520)
  • Canticum canticorum Selomonis (1524)
Paris
  • Institutiones grammaticae hebraicae linguae (1529)
  • Canticum canticorum Selomonis (1531)
  • In preciosissimos septem Davidicos psalmos, qui poenitentiales merito dicuntur, secundum fontes Hebraeorum, nova jam nunc aedita commentaria (1836)
  • Grammatica hebraica. In hoc libello continetur : de Literis hebraicis, de punctis, de accentibus, de quantitate syllabarum, deque vera linguae hebraicae pronunciandi ratione, quatenus scriptis ostendi potest (1537)
  • Canticum canticorum Ecclesiastes (1539)
  • Grammaticae in sanctam Christi linguam institutiones, aeditae per Agathium Guidacerium. De octo partibus orationis, ab ejus peculio, liber secundus (1539)

[modifier] Sources

Autres langues