David Ruhnkenius
Un article de Wikipédia, l'encyclopédie libre.
David Ruhnken, en latin David Ruhnkenius, (1723-1798) fut un philologue néerlandais d'origine allemande.
Né en Poméranie, il fut adjoint de Hemsterhuis à l'Université de Leyde pour la langue grecque (1757-61), puis professeur d'histoire et d'éloquence dans la même université, et enfin bibliothécaire de l'Académie en 1771.
On a de lui :
- Epistolae criticae in Homeridarum hymnos, Leyde, 1749 et 1781 ;
- Timaei sophistae lexicon vocum platonicarum, 1754, sur Timée de Locres;
- Historia critica oratorum graecorum, 1768;
- Velleius Paterculus, cum notis variorum , 1779, une édition des œuvres de Velleius Paterculus ;
- Homeri hymnus in Cererem ,1181;
- de Vita et scriptis Longini, 1766, sur l'œuvre de Longin;
- Opuscula oratoria, philologica, critica, 1797 et 1823 ;
- Antiquitates romanae, 1835.
Son élève Daniel Albert Wyttenbach écrivit sa biographie.
[modifier] Source
« David Ruhnkenius », dans Marie-Nicolas Bouillet et Alexis Chassang (dir.), Dictionnaire universel d'histoire et de géographie, 1878 [détail des éditions] (Wikisource)